Εμείς οι Άλλοι

Πῶς ἕνας ἄνθρωπος γίνεται συγγραφέας. Ἤ: ὁ ἔρωτας, ἡ ποίηση, τό Παρίσι, ἡ νοσταλγία τῆς ρίζας, ἡ Ἑλλάδα, τό νόημα τῆς ζωῆς, οἱ ἀνοιχτοί ὁρίζοντες τοῦ κόσμου – ὅλα τοῦτα μπορεῖ νά μήν εἶναι παρά οἱ διαφορετικές ὀνομασίες καί τά διαδοχικά στάδια τῆς ἴδιας μοναδικῆς ἀναζήτησης. Κι ἀκόμα: πῶς αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἀλλάζει, μέρα μέ τήν ἡμέρα, ἀπό τή ρομαντική καί ἀφελή του ἐφηβεία ὥς τήν ὀδυνηρά κατακτημένη ὡριμότητα, καί πῶς, μέσ’ ἀπό ἀπανωτές ἀνατροπές καί διαψεύσεις, ἀλλάζει μέσα του ἡ εἰκόνα τοῦ τόπου καί τοῦ κόσμου – πῶς ἡ μοναχική ὑπαρξιακή του περιπέτεια πλέκεται μέ τήν ταραγμένη ἑλληνική ἱστορία τῆς εἰκοσιπενταετίας 1960-1985 καί μέ τήν ἀνθρωπολογική ἐπανάσταση πού μεταμόρφωσε, στά ἴδια χρόνια, τά σώματα καί τίς ψυχές ὅλων μας. Σέ κάθε βῆμα αὐτοῦ τοῦ ταξιδιοῦ, ὁ ἥρωας δέν παύει νά ἀποζητάει κάποιο «ἐμεῖς» πού ὅλο τοῦ ξεφεύγει ὥσπου νά νιώσει ἐπιτέλους ὅτι μπορεῖ ἴσως νά τό ἀγγίξει, ἐκεῖ πού δέν τολμοῦσε πιά νά τό φανταστεῖ – αὐτή τήν τελική ἀνατροπή ὑπαινίσσεται καί ὁ πολύσημος τίτλος τοῦ βιβλίου.